= UPDATE LUCAS VAN MARIETTE =
Lucas is gisteren weer geopereerd. Dit keer was het een operatie om de wond van de amputatie weer dicht te maken. Hij zou al vroeg geholpen worden, dus om 8 uur was ik bij hem in het ziekenhuis.
Om 10 uur werd hij meegenomen naar de O.K waar hij uiteindelijk nog een tijd op de gang moest wachten voordat hij werd geholpen. Ik was blij dat ik bij hem mocht blijven want hij wilde niet alleen daar zijn. Ik heb hem mijn Telefoon gegeven om een filmpje te kijken zodat hij een beetje afgeleid werd van alle ellende die er om ons heen gebeurde.
Rond 12.00 uur werd hij eindelijk meegenomen naar de O.K. De operatie heeft tweeënhalf uur geduurd en Lucas mocht ik om half vier weer meenemen naar zaal.
Op zaal kreeg Lucas een zak bloed en gingen ze zijn bloeddruk, hartslag en zuurstof meten. Ineens begon Lucas een beetje te trillen en voelde hij koud aan. Ik vroeg de verpleegkundige of er een arts was die even kon kijken. Maar die was er niet volgens haar. Ze zei dat het wel goed ging met Lucas. Ik vertrouwde het niet en begon mij zorgen te maken toen het trillen toenam. Ik ben zelf op zoek gegaan naar een arts en die kwam gelukkig gelijk met mij mee. Ook hij belde meteen weer een andere arts. Ze vroegen mij de kamer uit te gaan en ik zag ze meteen rennen en dingen roepen naar elkaar. Omdat het een ziekenhuis is met open ramen kon ik nog alles zien en horen.
Het enige wat ik dacht is dat ik zo graag bij hem wilde zijn en zijn hand vast houden. Wat een angst moet er door hem heen zijn gegaan. Twee artsen en vijf verpleegkundigen om hem heen die er alles aan deden Lucas weer stabiel te krijgen. Lucas heeft echt een paar uur kritiek gelegen.
Tussendoor ging het even wat beter en mocht ik bij hem. Maar na een paar minuten ging het weer slecht. Ik vroeg de verpleegkundige te kijken naar zijn hartslag. Maar zonder te kijken zei ze dat het goed was. Ook kreeg Lucas nog hele hoge koorts.
Ik ben uiteindelijk weer zelf naar de arts gegaan en die is weer minimaal een uur met hem bezig geweest. Wat een intense spannende tijd.
In Hanukkah hebben ze allemaal hard gebeden voor Lucas. Zo mooi om te zien hoe Inge, Moses de kinderen en alle mama’s met elkaar voor Lucas aan het bidden zijn gegaan. Samen met Barbara (de mama van Hanukkah, die deze week hij hem is) hebben wij ook alleen maar kunnen bidden en afwachten tot we iets hoorde.

Gelukkig werd de situatie van Lucas na een tijdje weer wat beter en stabiel. Ze hebben de rest van de avond wel veel gedaan voor Lucas. Drie verpleegkundigen bleven de hele nacht bij hem om hem te koelen zodat de koorts ging zakken en om hem in de gaten te houden.
Op een geven moment was hij ook weer goed aanspreekbaar en wilde hij graag dat ik hem wat eten gaf. Dus heb ik hem een paar hapjes rijst gegeven wat er goed in bleef. Hij vroeg zelfs later of ik de volgende dag koekjes en drinken wilde mee nemen voor de artsen en verpleegkundigen die hem zo geholpen hebben. Zo lief dat hij daar aan denkt.

Lucas is een vechter en ik weet zeker dat hij ook dit gaat redden.