inge ghanaGraag delen we een prachtig verslag van onze vrijwilligster Inge Oude Nijeweme, die begin dit jaar naar Ghana vertrok. Dit is wat Inge schreef:

God Bless You, dit heb ik deze weken vaak door kinderen en grote mensen tegen mij horen zeggen. Hoe meer ik deze woorden hoor en nu ook lees hoe meer ik van deze woorden ben gaan houden en ze zelf ook graag uitspreek. Dit zijn niet zomaar een  paar woorden, maar woorden met een diepe betekenis, woorden waar de kinderen van Hanukkah en de Mama’s, Moses en Mariëtte veel kracht uit halen. Moses is de man van Mariëtte, tevens ook pastor “prayer”. Minstens 3 x per week wordt er op Hanukkah gebeden. Dit begint met zang en trommels en als je behoefte hebt mag je mee bewegen op het warme ritme van de trommels. Iedereen is welkom. Daarna gaat Moses een stukje voor lezen uit de bijbel in het Engels en in het Twi, de streektaal. Er wordt  gebeden op een voor ons heel bijzondere manier. Dit is haast niet uit te leggen. Er ontstaat op dat moment zo’n samenhorigheid dat je de warmte de goedheid en liefde van al deze mensen voelt. Je hoeft niet te geloven om dit te voelen. Er wordt ook niet van je verwacht dat je meegaat in hun gebed. Maar op één of andere manier voelt dit bij mij zo goed, dat ik terwijl ik dit schrijf, weet ik dat ik dit niet meer zal beleven deze intensiteit deze energie en een deken van liefde. God Bless You, mag ik nu straks zelf doorgeven aan de mensen om me heen hopende dat ook wij in de westerse wereld niet nog meer overheerst gaan worden door allerlei regels en wetjes, door materialisme en andere zaken die ons leven en maatschappij beheersen. Maar laten we zorgen dat er nog een klein vonkje in ons zelf blijft branden. Dat we onze gelovige en niet gelovige medemens durven aan te kijken en met respect en liefde durven te zeggen; God Bless You. 45 kinderen, de Mama’s, Mariëtte en Moses, die elke vrijwilligster met steeds weer heel liefde verwelkomen die er voor hebben gezorgd dat je een warm plekje krijgt in hun Hanukkah Family. Die als je weggaat ervoor zorgen dat je een onvergetelijk afscheidsceremonie krijgt. Kinderen die zingen en dansen voor je, Moses die ons nog eens extra bedankt voor de inzet en enthousiasme, kracht en liefde, die Pam en ik samen geprobeerd hebben te geven. Kinderen die kleine cadeautjes voor je hebben gemaakt. We ontvingen als dank ook nog een prachtig doek met alle handjes van de kinderen erop afgedrukt. Deze werd mij aangereikt door Elvis, toch wel mijn oogappeltje. Pam ontving haar doek van Kwaku haar kleine vriend. Dat is toch geweldig dat ze dat voor je doen  Als je wordt uitgezwaaid ’s morgens door weer 45 kinderen omdat ze dankbaar zijn dat je er bent geweest. Dan kun je zelf alleen maar heel gelukkig en blij zijn dat je hier mocht zijn om dit mee te mogen maken. Dan gun je deze kinderen het allerbeste. Ze wonen hier niet voor niets, hebben allemaal een zeer beschadigende achtergrond en toch zijn ze vrolijk en wensen jouw een goed leven met je gezin in Nederland terwijl de meeste kinderen zelf geen ouders hebben.  Ik geloof niet in toevalligheid ik geloof dat alles in het leven een reden heeft waarom je iets doet en waarom je ergens mag zijn. Ik ben door Hanukkah een anders mens geworden en wil dit ook blijven. Hannukah, Mariette en Moses, Pam , Anouk, Nicki, Ina en Maaike, dank jullie voor deze onvergetelijke tijd. Ik wil niet afscheid nemen, ik wil een deel van de Family blijven en zal me altijd voor deze kinderen in Nederland blijven inzetten. Ik kom volgend jaar zeker terug. God Bless You. Lieve lezers dank je wel voor het lezen van mijn Reisblog. Ik hoop dat ik ook bij jullie het vonkje heb aangewakkerd.

Liefs Inge